Niet zoals de boot naar Ameland.

Hoi hoi allemaal!

Ik dacht ik laat maar weer eens even wat van me horen, is alweer een tijdje geleden. Dus maak je maar alvast klaar, jullie zijn wel weer even bezig :D
Ik heb me in mn laatste weekje op het zuider eiland prima vermaakt, oa veel boottochtjes gemaakt, en zal jullie daarom maar weer eens op de hoogte stellen van mijn avonturen hier in Nieuw-Zeeland.
Zoals jullie gelezen hebben zou ik na Queenstown naar Milford Sound gaan. Na 4 dagen Queenstown gezien te hebben was ik wel weer toe aan wat anders. 's Morgens rond 8 uur vertrokken we met de bus naar Milford Sound, een rit van ongeveer 6.5 uur inclusief stops. De activiteit voor die dag was een cruise op de fjorden van Milford Sound. Hopend op goed weer, je weet nooit hoe het word hier. Voorspellen ze zon, kan het zo maar zijn dat het de hele middag regent en andersom. Het weer verandert hier zo snel.
Maar met hopend op goed weer doelden we niet zozeer op zon, graadje of 20 en een blauwe lucht (al is dat natuurlijk ook niet verkeerd). Meer van alles is goed als het maar niet regent. Wat aardig moeilijk blijkt te zijn in het Fiorland, het gebied waarin Milford Sound ligt. Jaarlijks valt er volgens de bus chauffeur meer dan 12 meter regen, ja dat is redelijk veel... En dan zitten zij te zeuren als het weer eens regent, volgens mij hebben wij het dan zo slecht nog niet. Wonder boven wonder bleef het bij ons droog, alleen het was wat bewolkt, gelukkig geen druppel gevoeld.
Dan de cruise zelf, die duurde ongeveer 1.5 uur. Maar wat voel je je klein wanneer je met een boot tussen de bergen vaart. Maakt niet uit waar je keek, overal bergen. Met als hoogste punt (letterlijk en figuurlijk) Mitre Peak, zoek maar op ;) Ook honderden watervallen gezien, erg indrukwekkend. Op de weg terug kregen we nog te maken met een paar onaangekondigde gasten, een hele school dolfijnen. Gaaf om te zien! Ze deden allerlei sprongen en zwommen een heel iend met de boot mee. Een soort van slagroom op de taart voor een super dag.
Na de cruise gingen we direct door naar onze accomodatie voor die dag, genaamd Gunns Camp. Ver afgelegen van alles, maar dan ook echt alles wat je je kunt bedenken. Maar ja wat wil je ook als het motto van de Stray bus "Stray gets you futher of the beaten track" is :P
Die avond maar vroeg naar bed gegaan. Ook omdat er niks te doen was, maar mede ook omdat we de volgende morgen aardig vroeg op moesten om met de bus naar de volgende bestemming te gaan. De bus naar Stweart Island vertrok om 06.00 uur. Zucht.. Allemaal met dichte ogen in de bus, maar het advies van de bus chauffeur aangenomen. Ik zal maar geen goedemorgen zeggen, want het is nog midden in de nacht. Slaap lekker" :D Zo gezegd zo gedaan. Was toch niks te zien, want het was nog donker buiten.
Op naar de 2e boottocht van de week, deze ging naar Stewart Island. Dit boottochtje liep minder flekkeloos. Maaan het is een tijdje geleden dat ik zo misselijk ben geweest! De golven waren zo HOOG echt enorm. Dan weet je wel hoe het gaat op een redelijk klein bootje. Dat gaat echt alle kanten op. Het maakte niet uit of je voorin of achterin zat. Stond of zat, binnen of buiten was. Misselijk werd je toch wel! Blugh. In het begin was het nog wel leuk, beetje lachen. Na 10 a 15 min werd het al minder en keek iedereen strak voor zich uit. Ik kan je vertellen dat de komende 45 min dan heeeeel erg lang kunnen duren!
Eindelijk aangekomen op Stewart Island en bijgekomen van de boot, besloten ik en nog een paar anderen een ander eilandje te bezoeken, Ulva Island (boottochtje nummer 3), een eilandje met veel vogels en een mooie wandelroute. Was heel mooi, maar hadden verwacht meer vogels te zien. Je hoort ze allemaal wel mooi fluiten, maar dan houdt het eigenlijk wel op. Niet super veel vogels gezien dus, maar toch was het de moeite waard.
Na 1 dag Stewart Island was het tijd om de bus naar Dunedin te halen. Met de vroegste boot, om 07.00 uu in de morgen, terug naar het vaste land. En gelukkig viel de boottocht deze keer reuze mee.
Opweg naar Dunedin hebben we nog het zuidelijkste punt, Waipapa Point, bezocht en nog wat andere moie plekjes als Nugget Point en Curio Bay, waar we nog oog in oog met een zeeleeuw stonden, op zo'n 6 meter afsland. Deed hem helemaal niks. Super gaaf. Op Nugget Point nog een pinguin gespot.
Van Dunedin zelf heb ik niet super veel gezien, kwame rond 17.00 uur aan en het werd al wat donker, alleen wat eten gekocht. Zat daar met een dilemma, zou ik in Dunedin blijven? Dan zou ik er verplicht 4 dagen moeten blijven, ivm het busschema. Of ik kon de volgende morgen met de bus mee naar Mt Cook. Hem maar gekozen voor het 2e. Als eerste omdat ik als een van de weinige daar zou blijven. Als tweede omdat ik met veel mensen heb gesproken die Dunedin eigenlijk niet zo bijzonder vonden. Op naar Mt Cook dus!
Onderweg de Moeraki Boulders gezien, stenen met een bijna perfect ronde vorm. Gewoon op het strand gevormd door de natuur, heb alleen geen idee hoe... Ook nog Worlds Steepest Street gezien. Bij elke 2.4 meter gaat hij 1 meter omhoog, zag er inderdaad aardig steil uit.
Voor Mt Cook had ik een mooi plan, 4 dagen blijven om veel tracks te lopen. Direct bij aankomst mn wandelschoenen aan gedaan en naar Kea Point gelopen, met normaal gesproken uitzicht op Mt Cook, alleen dit keer niet het was bewolkt. Wel een super mooi uitzocht op allerlei kleine meertjes varierent in de kleuren licht blauw, donker blauw, licht groen en donker groen! Wauw! Alleen toen begon het te regenen, gelukkig had ik mn regenjas bij me alleen mn broek, sokken en schoenen waren compleet doorweekt. Snel onder de douche, het grappige was toen ik er onder weg kwam de lucht stralend blauw was en de zon scheen... Inderdaad hoe snel vberandert het weer hier.
Eigenlijk perfect om Mt Cook te spotten. Ik maar snel weer omgekleed, klaar voor vertrek. Was best een eind lopen, dus maar besloten langs de weg te gaan staan hopend op een auto. Bij de eerst was het al raak, ingestapt en naar een mooi plekje gereden en uitgestapt. Omdat de zon al wat onder ging kleurde Mt Cook oranje, super mooi! :) En echt heel gaaf om te zien. Weer een doel bereikt en natuurlijk een paar mooie foto's genomen.
Maar goed het plan was dus om 4 dagen te blijven, alleen wijzigde dat eigenlijk vrij snel. Ik vroeg aan de vrouw van de balie naar het weer voor de komende dagen, zag erniet best uit. Regen, regen en nog eens regen. Ik besloot dus maar de volgende dag te vertrekken. Het heeft geen zin om daar te blijven, als het enige wat je kunt doen het lopen van de tracks is. Had al een track gelopen een mooie oranje Mt Cook gezien, voor mij genoeg op dat moment. Op naar Christchurch en Kaikoura, bekend terrein!
De 1e keer in Kaikoura had ik de walvissen gemist, maar dit keer was ik er wel bij! Ofwel boottocht nummero 4 ;) Ik was ook trouwens niet van plan hem weer te missen. Het was echt fantastisch, heb 6 walvissen gezien. Ongelofelijk mooie foto's gemaakt. Het is heel moeilijk om te zeggen of te beschrijven wat ik precies heb gezien. Het enige wat ik kan zeggen is WAUW!!! Vooral het staart moment. Super vet, Mega Cool :) Ook de walvissen krijgen een mooie krul op mijn atciviteitenlijst. Verder nog een hele school dolfijnen gezien.
De volgende morgen zou ik het zuider eiland inruilen voor het noorder eiland, met de ferry van 13.00 uur (bootje 5, na 5 vond ik het wel genoeg.) volgens plan, ware het niet dat de boot een vertraging ad van 3 uur! Ja 3 uur! Geen idee hoe een boot vertraging kan hebben van 3 uur, maar het kan dus. Daarna moest de boor nog schoon gemaakt worden, duurde ook nog eens een uur. Om 17.00 uur konden we dan eindelijk vertrekken. Het is niet zoals een tripje naar Ameland. De ferry is huge, alles erop en eraan. Relax stoelen, LCD TV schermen. Het enige wat we gedurende de 4 uur durende tocht hoefden te doen was relaxen, films kijken en gratus koffie, thee en warme choco drinken ;). Om 21.00 uur waren we dan eindelijk in Wellington, Capital Of New Zealand. Een nieuwe start in mn reis.
Ja het is weer een hele lap met tekst, in het begin dacht ik nog hoe ga ik in godsnaam een verhaal in elkaar krijgen, wordt vast niks. Nou volgens mij is het me weer gelukt! Nu is het ook wel weer even genoeg, mn vingers worden moe ;)

Sweet as!

Ps. Mijn foto's staan op Facebook, voor de geinteresseerden :D