Tongariro Crossing, Skydiven en laatste weekje NZ!

Mijn vorige verslag had ik afgesloten bij Tongariro National Park, ondanks dat ik al in Auckland zat. Leek me leuker om er 2 lange verslagen van te maken dan 1 super mega lange :P Maar ik zal gauw verder gaan!Ik was dus gebleven bij het Tongariro National Park, dit ligt ongeveer in het midden van het noorder eiland. Er is werkelijk niks daar op een paar huizen en hostels na dan. Verder is het puur natuur! :) Dit bleek wel weer als ik uit mn hostel ging. Het eerste wat ik zag als ik daar buiten was, waren 3 vulkanen! Mt Tongariro en Mt Ngau... nou ik zal maar zeggen verder kom ik niet! We houden het maar op Mt Doom, de naam die het draagt in de film The Lord Of The Rings. Van de andere weet ik de naam niet. ;)Het hostel was super de luxe, de kamer waar ik sliep had zelfs een kleine 2e verdieping! Verder waren er 2 jaccuzi's, waar veelvuldig gebruik van is gemaakt. :) De perfecte locatie om 4 nachten te blijven!Tongariro National Park is de thuisbasis van de Tongariro Crossing. Deze wandelroute behoort tot een van de mooiste, zoniet de mooiste, wandelroutes van Nieuw-Zeeland. Het is alleen geen gewone wandelroute, het is een alpine-crossing, wat wil zeggen dat het boven 1000 meter ligt. Vergeef me als ik het fout heb :P Het weer is zo onvoorspelbaar en kan binnen enkele minuten zo omslaan. Het hangt ook van het weer af of je het wel mag doen, soms is het te gevaarlijk.Omdat de Crossing dus een van de mooiste wandelroutes is, was het een "must-do" op mijn activiteiten lijst. Ze kunnen pas iedere ochtend zeggen of het mogelijk is en gelukkig de dag dat ik het wou doen kon het. Volgens de man van het hostel zou het wel een interessante tocht worden! Er was regen voorspeld en het zou bewolkt zijn. Dit zou het moeilijk maken om de paaltjes van de route te zien. Het meest interessante was echter de windsnelheden van +60 km per uur!!! Bij windsnelheden van +70 km per uur is het niet toegestaan, wij zaten in de laatste categorie waarop het nog mogelijk (verstandig) is om het te doen. Bus geboekt en een regenbroek gehuurt, genoeg warme kleren, eten en drinken bij elkaar geschraapt. En klaar voor vertrek, klaar voor de Tongariro Crossing van 19,4 km met een wind van +60 km per uur!Ik kan je vertellen dat het lastig lopen is als de wind zo hard op je af komt. Zeker op de stukken waarop je omhoog moet, langs de krater van een vulkaan (Red Crater). Ik was gelukkig met een groep en het was super gaaf om te doen, een echte uitdaging. Het was half kruipend tot het volgende rotsblok, schuilen/pauze houden en weer op adem komen, wachten tot de wind enigszinds afzwakte en doorgaan. Echt jullie hadden erbij moeten zijn!! Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe gaaf dat geweest is! En watvoor een kick dat geeft wanneer je de top hebt bereikt. Alleen genieten van het uitzicht kon je niet, want je zat zo ongeveer midden in een wolk en de wind gierde je om de oren! Soms had je geluk, dan ontstond er voor 5 sec een gat in de wolken, daarna was het weer potdicht.Was wel grappig toen we aankwamen bij de blauwe meren (dat lag op de afdaling, gelukkig niet zo'n harde wind meer), niks te zien. Totdat de wind hard genoeg was, iedereen snel de camera's erbij. Had je hem, was de wolk er weer en weg uitzicht. :P Haha! Gelukkig heb ik nog wel een paar goede foto's kunnen maken.Uiteindelijk hebben we 7 uur en 40 min over de Crossing gedaan. Regenbroek niet nodig gehad gelukkig, alleen last gehad van een beetje wind en een paar wolkjes ;) Wat een ervaring, woorden te kort. Jullie hadden er gewoon bij moeten zijn.Verder nog wat wandelroutes gedaan van 2 en 3 uur, maar die waren niet zo interessant, haha!Voor zover over Tongariro op naar Auckland. De eerste keer dat ik daar zat was het maar voor een nacht, nu zat ik er langer en had ik de tijd om wat van Auckland te zien. De meeste mensen met wie ik gesproken heb, vinden Wellington een mooiere stad dan Auckland. Dat vind ik niet :P In Auckland is, vind ik dan, meer te doen. Er zijn meer oudere gebouwen, parken en dingen om te bekijken.Zo ben ik naar de Sky Tower geweest, het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. Had alleen een beetje het verkeerde moment van de dag uitgekozen om er naartoe te gaan, toen ik er heen ging was het weer mooi, toen ik boven kwam was het bewolkt... Had gelukkig nog wel een mooi uitzicht, dus wat dat betreft heb ik niets te klagen.'sMiddags werd het weer mooi en heb ik een rondje Auckland en omgeving gelopen. Ben er de hele middag zoet mee geweest. Ben naar een park geweest en heb daar even heerlijk in de zon gezeten. Het grappige was dat er op dat moment een soort van demonstratie bijeenkomst was, van hippie achtige mensen die drugs gelegaliseerd wouden hebben :P Haha. Overal spandoeken en teksten en hippie achtige muziek. Dat heb ik ook weer gezien! Verder ben ik nog naar het Auckland War Memorial Museum geweest, een mooi gebouw. Ben nog even naar binnen geweest, maar verder het museum niet in gegaan.Als laatste ben ik naar Mt Eden gelopen, dat was best een eindje, maar het was het zeker waard! Mt Eden is een van de ongeveer 40 vulkanen waarop Auckland is gebouwd! Het is dacht ik, de hoogste vulkaan in de Auckland regio en heeft een super uitzicht over de stad en de andere dingen in de omgeving. Daarna terug naar mn hostel gegaan, had weer genoeg beweging gehad voor die dag! :)De volgende morgen ben ik naar de haven geweest en ik moet zeggen daar zitten best een paar leuke bootjes tussen. Beter dan degene die wij een keer op het Paterswoldse Meer hadden. Whaha! Er waren ook een paar te koop, alleen lag het niet binnen mijn budget, voor een backpacker is 1,2 miljoen Nieuw-Zeelandse Dollar toch wat veel...In de bus had ik een buspas gekocht voor de Bay of Islands, waar ik de laatste week in Nieuw-Zeeland heb gezeten. Als eerste ben ik naar Whangarei gegaan. Onderweg naar Whangarei zijn we gestopt bij een Kauri boom van 800 jaar oud. Dat zijn super dikke bomen, het verhaal gaat dat wanneer je een Kauri boom een knuffel geeft je een week lang geluk hebt. Heb het maar geprobeerd, je weet het immers nooit. Ik had geen pech die week, maar geluk had ik ook niet echt. Dus of het echt helpt ;)Whangarei zelf is niet super groot, en er is ook niet zo gek veel te doen. Er zijn een paar korte wandel routes die ik daar heb gedaan. De eerst is naar de top van een heuvel en heeft een mooi uitzicht over Whangarei. Verder ben ik weer een de tuinen ingedoken, de Quarry Gardens alleen dat viel uiteindelijk een beetje tegen. Een lange wandeltocht voor weinig tuin. Ben uiteindelijk langer bezig geweest om er te komen dan dat ik daar was ;)Ik had ook het plan om een lange wandelroute naar de watervallen van Whangarei te gaan doen. Tenminste totdat we daar met de Stray bus stopte :P Haha. Scheelde me weer.De tweede stopplaats was in de Bay of Islands, in het dorpje Paihia. Mn hostel had gratis mountain bikes, die heb ik natuurlijk gebruikt. Heb in die 2 maanden al aardig wat te voet gedaan! Het was alleen wel even raar dat ik aan de linker kant reed, bij de rotonde moest ik even nadenken, haha! Maar het is gelukt geen ongelukken ;)Terug naar de Bay of Islands, de Bay of Islands telt 144 eilanden/jes. Ik heb een groot deel gezien, want ik had een gratis 4 uur durende boottocht. Zo heb ik het punt gezien waar Captain Cook stond toen hij de Bay of Islands zijn naam gaf. (Vanwege de vele eilandjes dus) Verder nog bij Hole in the Rock geweest en nog wat dolfijnen gezien.Waar eigenlijk de hele trip naar de Bay of Islands om draaide, was een dag tour naar Cape Reinga. Het punt waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samen komen.De tour begon al 's morgens vroeg om 07;40 en het was totaal mistig. De chauffeur was inmiddels al begonnen met zijn standaart praatje van links ziet u dit en rechts dat. Je zag alleen helemaal niks. Gelukkig klaarde het naarmate de dag vorderde op.De tour bestond niet alleen uit een busrit naar Cape Reinga, er waren nog meer activiteiten tijdens die tour. Zo hebben we een Kauri bos bezocht en hebben we gesandboard! Wat super vet is :D Het is een soort van sleetje rijden alleen dan met zand ipv sneeuw. Wat na zo'n ritje echt overal zit. Het gaat echt super hard, je moest met je buik op een plank liggen en de punt omhoog trekken. Er was alleen een probleempje, er lag een grote plas met water aan het einde van de duin. Je was dus genoodzaakt optijd te remmen. Sommigen waren alleen net iets te laat...Na het sandboarden kwamen we aan bij Cape Reinga, de plek dus waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samen komen. Hierdoor ontstaat er een golfslag in het midden van de zee. Natuurlijk moest iedereen nog even op de foto met de vuurtoren, voordat we weer terug gingen naar de bus. Onderweg nog gestopt bij een Fish and Chips winkel en toen terug gereden naar Paihia. We waren de hele dag zoet met deze tour, duurde van 07;40 t/m 17;35.Verder ben ik nog even de geschiedenis van Nieuw-Zeeland ingedoken. Vlakbij Paihia ligt namelijk een plaatsje met de naam Waitangi. Er gaat geen belletje rinkelen?? ;) Kan ik me voorstellen ik had er ook nog nooit van gehoord. Toch is daar iets belangrijks gebeurd. Op 6 februari in 1840 hebben de Engelsen en hele groepen van Maori een verdrag gesloten, Treaty of Waitangi. Hierdoor kwam Nieuw-Zeeland onder de Engelse macht. Ik ben in het huis geweest waar dit verdrag is opgesteld en op de plek waar het is ondertekend door de Engelsen en de Maori stammen. Er was ook een film van hoe het gegaan moet zijn en in het huis was een klein museum met allerlei info. Erg interessant.Dan toch wel het hoogtepunt van de week, letterlijk en figuurlijk! In het vorige verslag was het nog mislukt, nu had ik wel geluk! Ik heb GESKYDIVED!! Hielp het knuffelen van de Kauri dan toch ;)Het weer was werkelijk perfect, niet 1 wolkje aan de lucht! Om 08;00 uur 's morgens werd ik bij mij hostel opgehaald en zijn we naar de plek toe gereden. Ben ik in een pak gehesen, een leren muts en een bril op en het plaatje was compleet. Ik zag er volkomen lomp uit, maar wat maakt het ook uit :PJe kon kiezen uit verschillende hoogtes, ik deed net als bij de Bungee natuurlijk de hoogste, 16.000 ft. Ik dacht mocht het mis gaan heb ik in iedergeval extra lang de tijd om alle leuke dingen uit mn leven terug te zien, haha!Het was een ontzettend klein vliegtuigje en we pasten er nauwelijks met zn allen in. Er waren namelijk nog 2 meisjes die ook gingen skydiven. Die dachten volgens mij echt dat ze dood zouden gaan, want ze zaten te trillen van angst. Gelukkig had ik nergens last van, bewijs staat op video ;) Toen zij hadden gesprongen was het mijn beurt, we zaten inmiddels op 16.400 ft. Dit komt neer op zo'n 5 km hoogte. Wat wel redelijk hoog is ;)Voor je het weet hang je met je benen in het niks, nog even een foto momentje. READY?? YESSSSS!!!! En daar ga je dan, je springt uit een vliegtuig gewoon omdat je het leuk lijkt. Eigenlijk een best domme reden. Je stort neer op de grond met een snelheid van 200 km/u of meer! Even omgerekend 55,5 meter per sec! En dat 68 sec lang, onbeschrijfelijk. De vrijval is over voordat je het weet, maar je bent uiteindelijk toch wel blij dat het over is en de parachute open gaat. Ik zat in zo'n rush. Het enige wat ik nog weet is dat ik uit het vliegtuig sprong, dat de parachute open ging, het laatste stukje voordat ik weer op de grond stond en dat het enigste wat ik zei Awesome, Cool en Wauw was. De rest is eigenlijk allemaal weg :P Maar gelukkig heb ik een DVD en foto's dus ik kan het nog vaak genoeg terug kijken. Maar dat was me wel weer een ervaring!Nu zit ik alweer in Auckland, mn laatste 2 daagjes Nieuw-Zeeland voordat ik naar Hawaii vertrek! Er staat nog 1 ding op het programma en het zou fantastisch zijn als het lukt. Op mijn laatste avond in Auckland is er een officiele rugby wedstrijd, tussen de Blues en de Stormers. Mocht het lukken, dan heb ik echt alles gedaan wat ik wou doen in Nieuw-Zeeland. Als het niet lukt dan is het jammer, maar dan heb ik nogsteeds een top tijd gehad in Nieuw-Zeeland! Het is zeker een aanrader! Maar als jullie het niet erg vinden stop ik nu, ik ga me klaarmaken voor HAWAII yiiiihaaaaaa!!

Sweet as!